شهید امیر سرلشکر سید موسی نامجو

شهید نامجو در سال 1317، در بندر انزلی به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشکده ی افسری راه یافت و این دوره را با موفقیت به پایان رساند. سپس وارد دانشکده ی نقشه برداری گردید و با مدرک لیسانس نقشه برداری فارغ التحصیل شد. وی به زبان های فرانسه و انگلیسی آشنایی داشت. در زمان پیروزی انقلاب، عضو هیأت علمی دانشکده ی افسری بود و به سمت فرماندهی دانشکده منصوب شد و پس از شهادت دکتر چمران به عنوان نماینده ی امام (قدس سره) در شورای عالی دفاع انتصاب و سپس به عنوان وزیر دفاع به کابینه ی شهید باهنر راه یافت.  

وی یک سرباز برجسته ی اسلام و سراپای وجودش اعتقاد به قرآن، اسلام و خط رهبری بود و مخلصانه و صادقانه و بدون تظاهر کار می کرد. زمانی که فرمانده ی دانشکده ی افسری بود هیچ گونه تغییر منفی در روحیه اش پیدا نشد و همواره همان نامجو مخلص بود. وی آنچنان محبوب دانشجویان بود که یکایک آنان در شهادت و از دست دادن وی که استادی توانا، مؤمن و مدیر بود، اشک ریختند.

با وجود مراقبت های ویژه ای که ارتش شاهنشاهی از کلیه ی نظامیان به عمل می آورد و آنها را از تماس با متفکران مذهبی دور نگه می داشت، نامجو به طور مخفیانه با یاران امام تماس و ارتباط داشت و به همین جهت طرح یک سازمان نظامی – سیاسی را در سال های 46-45، با شهید محمد منتظری و شهید آیت و شهید عباسپور و دیگران ریخت که مرامنامه ی آن در 14 اصل تدوین شد و پس از آن، کار عضوگیری آغاز گردید. اولین عضو نظامی این سازمان شهید نامجو بود که به کار شناسایی افراد مؤمن و متعهد و جذب آنها به سازمان مبادرت کرد. این سازمان به خاطر موقعیتی که داشت مرامنامه اش به روی کاغذ آورده نشد و اعضا متن مرامنامه را فقط حفظ کردند. یکی از اعضای این سازمان در مورد فعالیت های این سازمان و نقش شهید نامجو در آن می گوید:

«در حقیقت شکل دهنده ی اصلی جناح نظامی سازمان توسط نامجو انجام شد و او توانست با تلاش پیگیر خودش در سال های بعد، تعدادی از افراد بسیار مؤمن و متعهد را در درون ارتش به عضویت سازمان در بیاورد که از جمله ی آنها می توانیم شهید کلاهدوز را نام ببریم. شهید کلاهدوز قبل از پیروزی انقلاب در گارد جاویدان بود و سازمان توانسته بود با کمک شهید نامجو یک چنین فردی را به عضویت سازمان در آورد، آن هم در گارد جاویدان که دائماً زیر کنترل شدید دستگاه بود، که خود این مسأله ی زیرکی و هوشیاری شهید نامجو را می رساند که در شناسایی و عضوگیری چقدر هوشیار و زیرک بوده است».

در آستانه ی پیروزی انقلاب، شبکه ی نظامی سازمان، در ارتش توانست فعالیت های شایانی انجام دهد و در جریان کودتا و اقداماتی که در زمان بختیار می خواست انجام بگیرد، سازمان توانست اطلاعات را قبل از این که وارد عمل شوند، به امام امت برساند و هر توطئه ای راکه در ارتش می شد خنثی می کردند، از جمله در حمله ای که از طرف گارد به نیروی هوایی شد و عملاً هم شکست خورد، اعضای سازمان مداخله ی گسترده ای داشتند و شهید کلاهدوز نیز در عملیات حضور فعالی داشت. پس از پیروزی انقلاب، شهید نامجو با آن ایمان و اعتقاد و اصالت در خدمت انقلاب قرار گرفت و از صبح پیروزی شروع به بازسازی ارتش کرد تا ارتشی مکتبی و اسلامی به وجود بیاید. او واقعاً شب و روز کار می کرد تا ارتش بازسازی شود. شهید نامجو در دانشکده ی افسری پس از پیروزی انقلاب که محل ضدّ انقلاب شده بود، با قدرت در مقابل چپی ها و راستی ها ایستاد و دانشکده  را آنچنان تصفیه و بازسازی کرد که به صورت دانشکده ای مکتبی و اسلامی درآمد. در زمان نخست وزیری شهید رجایی، وقتی پیشنهاد پست وزارت دفاع را به او دادند، گفته بود، اجازه دهید در دانشکده ی افسری بمانم، چون اگر دانشکده ی افسری درست شود، به منزله ی «فیضیه» ارتش خواهد شد و ارتشِ شما را درست خواهد کرد. شهید رجایی ضمن تجلیل از او، پست وزارت دفاع را به دیگری واگذار نمود.